Priština

Naseljavanje današnjeg gradskog područja prati se od vremena neolita. U neposrednoj blizini grada otkrivena su naselja od prekeramičkog neolita do gvozdenog doba, ostaci kulture Ilira, Rimljana i Slovena. Veći značaj mesto dobija prisajedinjavanjem srpskoj srednjovekovnoj državi, krajem 12. veka. U doba vladavine kralja Milutina (1282-1321.) postaje kraljevska varoš i povremeno sedište Nemanjića. Posle Kosovske bitke 1389. godine Priština je centar države Brankovića. Pod vlast Turaka pada zajedno sa obližnjim Novim Brdom 1455. godine, a oslobođena je od turske vlasti tek 1912. godine. Tokom tog dugog perioda varoš je najveće razaranje imala u pohodu austrijske vojske prema Skoplju 1689. godine, kada grad naseljavaju Albanci.

Uprkos razaranjima u starom gradskom jezgru sačuvani su značajni spomenici sakralne islamske i hrišćanske arhitekture.

U centru grada nalazi se džamija sultana Mehmeda Fatiha (Osvajača) ili Carska džamija. Sagrađena je 1460/1461. godine, osam godina nakon pada Carigrada, tj. datuma kada su preuzeti tipološki elementi sa Aja Sofije.

U neposrednoj bilizini su Veliki amam (prva polovina 15. veka) i Sahat kula (kraj 19. veka).

U selu Mazgit, 7 km severozapadno, nalazi se Muratovo tube. Pretpostavlja se da je prvobitno sagrađeno 1455. godine, a nekoliko puta je obnavljano. Turbe je jednokupolna građevina, kvadratne osnove, čije se kube oslanja na visoke bočne zidove. U unutrašnjosti je kovčeg u kome je sahranjena Muratova utroba, dok je telo odneseno u Bursu.

Na uzvišenom platou mesta Gazimestan, 5 km severozapadno od Prištine, nalazi se Spomenik kosovskim junacima. Podignut je 1953. godine po zamisli Aleksandra Deroka, od pritesanih kamenih blokova u vidu srednjovekovne kule. Visok je 25 m. Spiralnim stepenicama posetioci mogu dospeti na vrh spomenika, odakle se pruža vidik na Kosovo Polje, gde je 28. juna vođena Kosovska bitka, a čiji je plan predstavljen na bronzanoj ploči.